ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
سخن روز
امام علی علیه السلام:
اگر خصلتها از یکدیگر متمایز و جدا شوند، هر آینه راستی با شجاعت باشد و بزدلی با دروغ.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 219، ح 4349
هوشنگ گلمکانی: نقد امروز به پرخاشگری تبدیل شده است
متأسفانه نارضایتی عمومی که برای همه از شرایطشان وجود دارد، سبب شده تا جامعه به نقد تخریبی گرایش پیدا کند. اکنون نقد فیلم تبدیل به پرخاشگری شده و هرکه پرخاشگرتر باشد منتقد بهتری است. در صورتی که لفظ مقوایی به فیلمها دادن، کاری ندارد؛ منتقد باید توانایی تحلیل داشته باشد. معروفترین این روایتها مربوط به مسعود کیمیایی و تأثیری است که پرویز دوایی روی او گذاشت و پس از فیلم «بیگانه بیا» به مسعود کیمیایی گفته بود که درباره آن دنیا و آدمهایی که میشناسی فیلم بساز. بعد ازآن کیمیایی با تغییر در مسیر فیلمسازیاش، «قیصر» را ساخت. محسن مخملباف یک زمانی گفته بود که منتقدها فیلمسازهای ورشکسته و ناموفق هستند؛ کسانی که میخواستند فیلم بسازند ولی چون نتوانستند، منتقد شدند و تلویحاً منظورش این بود که عقدهای شدهاند و حسادت هم میکنند. سیدمحمد بهشتی مدیرعامل بنیاد فارابی در دهه ۶۰ گفته بود منتقدها قارچهایی هستند که در کنار درخت تنومند سینمای ایران روییدهاند. در دنیا هم به همین صورت است. من قبل از اینکه منتقد باشم، خودم را یک ژورنالیست میدانم. ۴۸ سال کارم این است و بجز نقدها و مطالبی که خودجوش برای پاسخ به ندای درونم مینویسم بنا به وظیفه رسانهای خودم هم نقدهایی مینویسم.
بخشی از گفتوگوی این منتقد سینما با ایلنا
نمایش آنلاین تلاشی و تپشی برای تداوم تئاتر است
اردشیر صالحپور
پژوهشگر تئاتر
اکنون که دیواریخی این ویروس اهریمنی ما را از هم جدا کرده است پس چه چیز تو را آنقدر واقعی میکند؟ اکنون که فقط در عالم مجاز یافت میشوی. تئاتر باید زنده جلوه کند، هم نفس با تماشاگر. پویا و مانا. واقعیتی بر صحنه که توهمزاست و توهمی که بهواقعیت تبدیل میشود ولی ذاتش بر زنده بودن، زندگی و واقعیت رویارویی و پیش چشمان ما استوار است و قرارش بر مکاشفه حضوری و جاندار است؛ پس نمایش آنلاین طعمی دارد شبیه مزه سوپ سیبزمینی سرد... چرا که در مرحله نخست از اصل زنده بودن به دور است. اگر شعر به کلمات متکی است و نقاشی بر رنگ و معماری بر حجم و ماده و موسیقی به صوت، تئاتر به انسان و آدمی تکیه دارد. یعنی موجودی زنده که پیش روی شما زندگی میکند و همپا و همراه با شما نفس میکشد. این خصیصه ذاتی تئاتر است. زنده و جزئی از انسانیترین هنرها... پس تئاتر بدون انسان ممکن نیست، موهبت و تفاوتش با هنر فراگیر سینما هم در همین تفاوت است و تنها یک نفس، فاصله آنهاست. البته بنا نیست، نمایش آنلاین جای تئاتر واقعی را بگیرد، بلکه این رویه از موهبت سیال و شکل پذیر تئاتر است که امروزه و در این بزنگاه کرونایی بدین طریق تجلی یافته است.
در گذشته نیز وقتی که جعبه جادویی و خانوادگی تلویزیون به کمک تئاتر آمد، ژانر «تلهتئاتر» را پدید آورد. تله تئاتر هم اگر چه گونهای نمایش است اما با ذات اصلی تئاتر همان تفاوت یک نفس را دارد. نوعی کپی که صد البته برابر اصل نیست، شبیه اصل است. مثل بازی فوتبالی است در استادیومی خالی از تماشاگر. لطف چندانی ندارد. حتی برای خود بازیگران و بازیکنان...
تئاتر با نفس تماشاگران جان مییابد و کامل میشود. غایت تئاتر همان متن ادبی و دراماتیک است که باید به اجرا، اجرای زنده تبدیل شود و صدالبته این کنش با رویارویی و نفس مقابل اجراکنندگان و «تماشاگر» کامل میشود. چندانکه علمای هنر نمایش میگویند: «تئاتر+ انسان «تماشاگر»، آیینهای رویارو... و مکاشفه جان و اندیشگی. آیینهای در برابر آیینهات میگذارد تا از تو ابدیتی بسازد...»
نمایش آنلاین، تصویر تئاتر است خود تئاتر نیست. طبیعتاً تصویر ما با خود ما فرق دارد. انسان بر «حضور» متکی است و تصویر عالم مجاز... تصویر کامل زمانی است که این واقعیت به حقیقتی بهنام تئاتر به اکسیر حضور و هم نفسی تماشاگر یعنی انسان کامل شود. از این رو، تنها چیزی که میماند پیوستگی تصویر و زندگی است که روز آن مستلزم حضور انسان «تماشاگر» است.
برای بقای تئاتر نمیتوان ضرورت حضور تماشاگر در اجرای صحنه ای را حذف کرد، همچنانکه سینما با تمام قدرت خارقالعادهاش نتوانست جای تئاتر را بگیرد و تلویزیون نیز نتوانست صحنههای تئاتر و تماشاخانهها را از تماشاگر خالی کند. بهعبارتی دیده را فایده آن است که دلبر بیند... فیلم تئاتر یا تله تئاتر به تماشاگر لذت دیدار حضوری را نمیدهد زیرا اصل اولیه و سر فصل قرارداد تئاتر با تماشاگر همان زنده بودن است و دیدار رویارویی... نمیتوان این لذت حضوری را با هستی موهوم و مجازی عوض کرد.
بازی، نه نمایش آنلاین اگر چه حاصل تلاش و خلاقیت اهالی نمایش برای حیات و زنده ماندن تئاتر است که در این وانفسا جای تقدیر دارد و انعکاس تئاتر، در الگوی جدید خود از متعلقات تئاتر و در حال حاضر تلاش و تپشی برای تداوم تئاتر است. امید که هرچه زودتر به نفس زنده تماشاگران موهبت و اعجاز خود را به لذت و حقیقت ماندگار و ذاتی تئاتر تبدیل سازد.
کرونا، سینما را قربانی میکند؟
محدثه واعظیپور
روزنامهنگار
بیش از سه ماه از همزیستی ما با ویروس کرونا گذشته، التهاب روزهای نخست، روزهای ترس و استیصال فروکش کرده و کمکم آموختهایم چطور با این ویروس کنار بیاییم. با این همه، کرونا مختصات زندگی ما را عوض کرده و بعید میدانم به این زودی تأثیری که بر مناسبات، روابط و آداب اجتماعیمان داشته فراموش شود. سینما رفتن و فیلم دیدن همراه دیگران یکی از مهمترین عادتهایی بود که در سه ماه گذشته تعطیل شده است، اگرچه به زودی سینماها بازگشایی خواهند شد اما احتمالاً زمان لازم است تا مردم دوباره به فضاهای عمومی (بویژه مکانهای تفریحی) بازگردند. کرونا باعث شد پخشکنندگان و تهیهکنندگان به اکران آنلاین فیلمهایشان تن بدهند. اتفاقی که برایش برنامهریزی نشده بود اما در بزنگاهی درست اجرا شد و میتوان گفت نتیجه داد. اکران آنلاین، فرصتی است تا فیلمهای در صف اکران، آثاری که سینماداران علاقه و تمایلی به اکرانشان ندارند، فیلمهایی که بهدلیل محتوا و فرم خاصشان برای اکران گسترده مناسب نیستند در این بستر نمایش داده شده و تماشاگر پیدا کنند. به نوعی میشود گفت اکران آنلاین، ارزش افزودهای برای سینمای ایران است. به شرطی که درست اجرا شود و در ادامه و رسیدن به دوران آرامش و ثبات و بازگشایی سینماها، تبدیل به جایی برای نمایش فیلمهای درجه سه و بدون مخاطب نباشد. با قدرت گرفتن سینمادارها در سالهای اخیر، با وجود افزایش سالنهای سینما، فیلمهای تجاری یا آثاری که سرمایه تولیدشان را برمیگردانند در اولویت اکران هستند و در شرایط بهتری روی پرده میروند. فیلمهای متفاوت، تجربههای دور از ذائقه عموم، به سختی و با شرایطی ناعادلانه نمایش داده میشوند. اکران آنلاین میتواند بخشی از این تبعیض را از بین ببرد. نمایش فیلم «طلا» (پرویز شهبازی) در این فضا به نفع این فیلم تمام شد، چرا که قطعاً سینماداران و ممیزی اجازه خوب دیده شدن به این فیلم نمیدادند، همان طور که این فرصت را از «مالاریا» گرفتند. اکران آنلاین میتواند به سینماگران مستقل، که همواره از سوی سینماداران زیر فشار هستند، فرصت ارتباط سادهتر و بهتر با تماشاگر را بدهد. از سویی دیگر برای بخشی از جامعه که چندان دلبسته سینما رفتن نیستند، اما عادت تماشای فیلم و سریال را دارند اکران آنلاین فرصتی به وجود میآورد تا آنها قدرت انتخاب و تنوع بیشتری داشته باشند و از فیلمهای روز سینمای ایران هم به شکل اینترنتی استفاده کنند. کرونا، باعث شد «سینما ماشین» دوباره زنده شود. یک سینمای متفاوت و جذاب که در سالهای اخیر تعدادی از سینماداران بخش دولتی و خصوصی بهدنبال احیای آن بودند اما مخالفتهای بسیاری برای برپایی «سینما ماشین» وجود داشت. دستاورد ویروس کرونا و البته اکران «خروج» (ابراهیم حاتمیکیا) و حمایت «اوج» این بود که مخالفان «سینما ماشین» پذیرفتند هنوز بسترهایی برای گسترش شیوه فیلم دیدن وجود دارد که فقط محدود به ساخت سالن نمیشود. اکران آنلاین و «سینما ماشین» پس از کرونا هم تکرار میشوند و در فضای محدود نمایشی سینمای ایران، هوایی تازه هستند. اما کرونا یک چالش تازه هم به وجود آورده که کمتر دربارهاش صحبت شده. انبوه سالنها و پردیسهای سینمایی که در سراسر کشور در حال احداث است پس از عادی شدن شرایط تماشاگر خواهند داشت؟ آیا رقیبان تازه، مثل اکران آنلاین و «سینما ماشین» نفس سینماسازی را به شماره خواهند انداخت؟ در روزهای پیش از کرونا، بدون محاسبه آمار و ارقام تقلبی و مهندسی شده از فروش بعضی فیلمها میشد گفت بیشتر آثار سینمایی در گیشه شکست میخوردند و تعداد فیلمهایی که سرمایه تولیدشان را به شکلی واقعی و سالم بازمیگرداندند اندک بود. در سال پیش رو، سالی که بسیاری از مشاغل دچار رکود شدهاند اضافه کردن سالن سینما، چقدر میتواند مقرون به صرفه باشد؟ آن هم در سالی که دو فصل مهم اکران، یعنی نوروز و عید فطر از دست رفته است و دیگر فصلهای سال ظرفیت جذب مخاطب بالایی را ندارند. سینماداران اگر چه امیدوارند بزودی سالنها باز شده و اکران از سر گرفته شود اما آنها نمیدانند اکران 99 با چه چالشهایی روبهروست و اضافه شدن چند صد صندلی به ناوگان سینمایی کشور به جذب مخاطب بیشتر میانجامد یا مغلوب دوران رکود پس از کرونا خواهد شد. برای پاسخ دادن به این سؤال، باید چند ماه صبر کرد و منتظر واکنش سینمادوستان به بازشدن سینماها بود.
شهروند مجـــازی
یگانه خدامی
#رومینا-اشرفی
خبر قتل دختری ۱۴ ساله بهنام رومینا اشرفی توسط پدرش از خبرهای تلخ یکی دو روز گذشته بود. قتلی که پس از فرار دختر با پسر مورد علاقهاش انجام شد و باعث شد باز هم ماجرای قتلهای ناموسی سر زبانها بیفتد. سن بالای پسری که رومینا اشرفی به او علاقه داشت و آگهی ترحیم رومینا با اسامی تمام مردان خانواده و شباهت این ماجرا به موضوع فیلم «خانه پدری» موضوعاتی بود که کاربران ایرانی شبکههای اجتماعی دربارهاش نوشتند: «کل ماجرا وحشتناک و دردناکه از پدر بیسواد نادون تا مادری که حتی اسمش هیچکجای داستان نیست حتی در آگهی ترحیم! اما نکته ماجرا اینجاست که اون مرد ۳۵ ساله هم نباید راست راست راه بره! دختر زیر سن قانونی ۱۸ سال بوده.»، «فیلم خانه پدری چندبار توقیف شد، داستانش چی بود؟ روایتی شبیه همین قتل ناموسی رومینا اشرفی به دست پدرش. دختران این سرزمین، چیزی رو زندگی میکنن که قصهش توی فیلمها منجر به توقیف اونها میشه و در نهایت تنها برای افراد بالای 15 سال اجازه اکران پیدا میکنه.»، «دردآور اینه دختر را کشتند و رو اعلامیه تنها نام پدر نوشته شده، همون پدری که قاتله همون پدری که خودش را مالک میدونسته چون مادر هیچ کاره است اون تصمیم گرفت و کشت؛ چون فرزند اون بود. تنها اسم مردان فامیل نوشته شده همونها که تشخیص دادن باید بمیری تا آبروشون حفظ شه»، «وقتی یک کودک تصمیم به فرار از منزل میگیره یعنی اعضای خانواده سلامت روان نداشتن و عرصه به دختر تنگ اومده. «کودک همسری/کودک عاشقی هر دو آسیب هست روی واژه عشق مانور ندید اشتباهه»، «در دادگاهها کسی نمیپرسه چه کردید با این دختر که فرار رو بر قرار ترجیح داد؟»، «داستان رومینا اشرفی داستان زندگی هزاران دختر از گوشه و کنار این مملکته که رسانهای شده و ما تونستیم ببینیم غصه بخوریم. غصه اون دخترایی که کسی زندگیشونو نفهمید رو کی بخوریم؟»، «قاتل رومینا داس پدر نبود، جهل امثال پدر او بود!»، «عذاب آوره وقتی میدونی شاید تا به حال هزاران دختر و پسر به این شکل همراه آرزوها و رؤیاهاشون خاک شدن و رومینا آخری نبوده و نیست.»، «در مورد قتل رومینا اشرفی خیلیا بدرستی به ناموسکشی پرداختن اما کمتر دیدم کسی به بخش دیگر ماجرا توجه کنه که فرار مرد ۳5ساله با دختر ۱۴ ساله، کودکرباییه نه فرار عاشقانه دو نوجوان.»، «ردپای تتلو در دعوت علنی دختران زیر سن به حجله شاهانه در هموارسازی مسیر پدوفیلها رو تماشا کنید.»، «قسمت دردناک قتل رومینا اشرفی اونجاست که نام قاتل در اعلامیه ترحیم اول از همه آمده»، «دختری متولد ۸۵ توسط پدرش به جرم فرار از خانه با یک پسر به قتل رسید. سرش را با داس بریده اما نگاه کنید، انگار این دختر نگونبخت نسبت فامیلی با هیچ زنی نداشته و صدراعلامیه هم نام قاتل او نشسته است. البته سنت رعایت شده و عکس مقتول در اعلامیه نیست.»، «چه با افتخار هم اسمهاشون رو تو آگهی ترحیم ردیف کردن...»
سقوط دوباره
شاخص بورس باز هم سقوط کرد و جدول بورس قرمز شد. اتفاقی که گفته میشود بهدلیل سیاستهای دولت برای اصلاح و تعدیل بازار افتاده است. به همین دلیل بورس باز هم یکی از مباحث مورد علاقه کاربران شبکههای اجتماعی شد و نوشتههای زیادی درباره شرایط این روزهای بازار بورس و سهامدارانش میخواندیم. تحلیلهایی درباره دلایل سقوط شاخص و رفتار تازه واردان به بازار بورس: «همه دوستان با کلی ضرر، دارن یکی یکی پولاشون رو از بورس میکشن بیرون. والله 11 میلیون ضرر واسه کسی که در به در دنبال وام 10 میلیونی هست پول کمی نیست. حالا هر چی میخواین بگین صبر کنین و اگر به پولتون واقعاً نیاز ندارین سهامتون رو نفروشین»، «جمعیت زیادی با روحیه و طرز تفکر قمار و انفجار وارد بورس شدن. در برابر فهمیدن و یادگیری هم بشدت مقاومت میکنند. تنها خوبی منفی شدن امروزای بازار، خارج شدن اینها و به تعادل رسیدن بازار است»، «گرگهای وال استریت تو صف فروش چطورن؟! ملت که دارن میفروشن ولی شما کم کم خریداتو از کف شروع کن چون به نظرم خیلی از سهمها شاید ۶ ماه دیگه دوبل این قیمتا رو تیک میزنن»، «احتمالاً امروز و فردا از فشار فروش کاسته شده و از هفته بعد بازار متعادلتری داشته باشیم. فرصتهای خوبی در بازار هست برای اصلاح سبد که میشه استفاده کرد. فروردین و اردیبهشت 99 فکر نکنم دیگه تکرار بشه پس بهتره منطقیتر به بازار نگاه کنیم»، «بازار هر روز به خودش میگه دیگه فردا برمیگرده ولی فروشندهها صفهای فروش مستحکمتری تشکیل میدن. وحشت سهامداران باید کنترل بشه»
لزوم آموزش هنر در نظام تحصیلی
بهارک بیگناه
مدیر نگارخانه بهارک
هنرهمواره در طول تاریخ از جایگاه ویژهای برخوردار بوده است. الهام بخش بودن هنر جهت بروز ابداعات و اختراعات و نیز روایتگر بودن تاریخ تمدن انسان ها از مهمترین آنهاست. در واقع مورخین با بهرهگیری از نقاشیهای ایجاد شده روی دیوار غارها و مجسمههای آیینی گرفته تا نقوش روی سفالینهها و پارچهها و نیز نقش برجستههای روی دیوارهای معابد و کاخ ها توانستهاند پیام گذشتگان خود را دریافت و به نسل های بعدی منتقل کنند.
انسان با ذهن خلاقش از نقاشی به ابداع خط میرسد و ابداع خط شروعی برای توسعه و انتقال افکار و اندیشهها میشود.
گرچه بعد از ابداع خط، هنر همچنان جایگاه ویژه خود را حفظ کرد و هنرمندان نه تنها وقایع پیرامون خود، بلکه همه آرزوهای دست نیافته، احساسات به ثمر رسیده یا سرکوب شده، رنجها یا لذتهایش را به تصویرکشاندهاند و مادامی که بشر بر این کره خاکی زندگی کند، هنر نیز با او خواهد ماند. بنابراین پرورش استعدادهای هنری از دوران طفولیت بسیار حائز اهمیت است.
طفل در ابتدا صداها را میشنود. او شادیها و خشمها و عشقها و نفرتها را بهصورت اصوات شنیده و در ذهنش از آنان موسیقی میسازد. هنگامی که چشمانش باز میشود در ذهنش آنچه را که میبیند پردازش کرده و یک تابلو نقاشی، یک فیلم یا یک سازه تصور میکند وهنگامی که بتواند از ابزار استفاده کند شروع به خلق اثر هنری میکند، تا زمانی که برای ذهن خلاق کودک محدودیتی ایجاد نشود، براحتی نقاشی میکند، مجسمههای گلی و خمیری میسازد. کاغذها را با اشکال آزاد بریده و به هم میچسباند وبا ضربه زدن بر اشیا یا دمیدن برآنها تولید صدا میکند و به خیال خود موسیقی مینوازد. آنان به مانند اجداد غارنشین خود ذهنی آزاد و خلاق دارند. با نگاهی کوتاه به نقاشیهای کودکان و نیز نقاشیهای انسان های نخستین متوجه خواهیم شد که هر دو گروه بدون هیچ دغدغهای آزادانه میتوانند پیام های ذهنی خود را به ما منتقل کنند.
خواندن و نوشتن از ملزومات زندگی هر فردی به شمار میرود، اما نبایستی سهم هنر را در توسعه علم نادیده بگیریم. کودک نیاز دارد که در کنار دادههای علمی، همچنان قوه خلاقه خود را پرورش دهد. همانطور که درسهایی مانند ریاضی ، علوم ، جغرافیا و... در همه دوران تحصیلی دانشآموز بهصورت متوالی تدریس میشود، مهم است که واحد درسی هنر بهصورت کاملاً علمی توسط استادان هنرمند تدریس شود. هدف از تدریس هنر در دوران تحصیلی میبایست تقویت خلاقیت با بهرهگیری از همه حواس دانشآموز باشد. (از جمله فعالیتهایی که برای دانشآموزان بیش فعال توصیه میشود انجام کار هنری است.) دانشآموزان را تشویق به خوب دیدن، خوب شنیدن کرده سپس از او میخواهند که در ذهن خود آنها را تجزیه و تحلیل کرده، با آرزوها و تخیلات خود بیامیزد و در قالب یک نقاشی، مجسمه، نمایش، موسیقی یا یک سازه با وسایل دور ریختنی خلق اثر کند. بنابراین برای اینکه جامعهای نوآور و خلاق داشته باشیم ناگزیر به گنجاندن هنر در دوران تحصیلی کودکان و نوجوانان که مهمترین دوران رشد ذهنی و روحی آنان است، هستیم. هنر هر سرزمین بخش مهمی از فرهنگ آن سرزمین است و میتواند نشانگر وضعیت اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی مقطع زمانی بروز و ایجاد هر اثر هنری باشد. در واقع یک هنرمند، در زمان خلق اثر تأثیرپذیری بسزایی از محیط اطراف خود دارد و وقایع زمانه خود را بهطور مستقیم یا غیرمستقیم در اثر خود نشان میدهد. مصادیق زیادی در اثبات این نظر در موزهها، اماکن تاریخی و بناهای ملی یا مذهبی کشورهای مختلف یافت میشود، بنابراین هنرمندان نقش بسزایی در ثبت غیرمستقیم احوال زمانه خود دارند لذا آشنا شدن با هنر هر کشور میتواند ما را با سابقه فرهنگی و اجتماعی آن کشورها آشنا کند. ولی نقطه عطف اتصال و ارتقای هنر پیشینیان یک جامعه هنر مطلوب زمانه، نظام آموزشی هر کشور است.
در بخش آموزش توجه نظام مند به نحوه تدریس مبانی و اصول هنر در مقاطع مختلف بسیار حائز اهمیت است درصورتیکه آموزشهای تکنیکی هنر در مدارس همزمان و متناسب با مطالعات تاریخ هنر باشد، دانشآموزان بهتر و کارآمدتر با مقوله فرهنگ و تمدن کشورها از جمله فرهنگ و هنر غنی کشورمان آشنا میشوند آموزش هدفمند هنر در مدارس و پیگیری ارائه کارهای عملی هنری توسط دانشآموزان منجر به این خواهد شد که والدین هم در کنار دانشآموزان اطلاعات هنریشان بالا برود. آشنا کردن والدین و دانشآموزان با تاریخ هنر، اقتصاد هنر و تکنیکهای هنری میتواند در سال های بالاتر تحصیلی در انتخاب رشته مناسب بسیار تأثیرگذار باشد. توجه به یک نکته بسیار ضروری است و آن هم استعدادیابی صحیح دانشآموزان در انتخاب رشته هنری است. انتخاب صحیح رشته هنری ناشی از یک نظام صحیح استعدادیابی نه تنها باعث جلوگیری از اتلاف وقت، هزینه و احتمالاً سرخوردگی هنرجویان خواهد شد، بلکه سرعت توانمند شدن ایشان را در کسب تکنیکهای هنر مربوطه دو چندان میکند.
عکس نوشت
مهدی اخوان لنگرودی، شاعر و نویسنده روز دوشنبه درگذشت. او با سرودن شعر «گل یخ» که توسط کوروش یغمایی اجرا شده بود شناخته میشد. بههمین دلیل کوروش یغمایی با انتشار عکسی از او نوشت: «یار نازنین و فراموش نشدنی دانشگاهی من، در غربت از زنده بگوری رهایی یافت و در گور، آرام گرفت.»
عکس از چپ به راست: مهدی اخوان لنگرودی، کوروش یغمایی و هومن داریوش.
منبع: صفحه شخصی کوروش یغمایی
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
اخبار این صفحه
-
سخن روز
-
هوشنگ گلمکانی: نقد امروز به پرخاشگری تبدیل شده است
-
نمایش آنلاین تلاشی و تپشی برای تداوم تئاتر است
-
کرونا، سینما را قربانی میکند؟
-
شهروند مجـــازی
-
لزوم آموزش هنر در نظام تحصیلی
-
عکس نوشت
اخبارایران آنلاین